«…αυτά τα παπούτσια
ποτέ δεν ξεκουράζονται και ούτε βιάζονται
όταν εγώ καθαρίσω από εδώ
θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο, δεν λειώνουν,
όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο.
Σας βαράνε στο δόξα πατρί σας
θα έρθει η ώρα
που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο
«συνοδοιπόροι» και «αποστάτες»
να βάψετε τα δικά σας
μα η μπογιά
δεν θα πιάνει
ότι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε
τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας.»
το βυτίο 
υγ. τα πλάνα τράβηξε ο Γ. και ο Α.
μοντάζ έκανε ο Α.
εγώ τους ενοχλούσα και έπινα τις μπύρες τους.
ενοχλητικέ, όχι μόνο ενοχλούσες, αλλά έκλεψες και τη δουλειά τους και τη δόξα τους.
[μας έλειψες, να το ξέρεις, παλιο-σιχαμένο-βυτίο]
άψογο βιντεο! μπράβο στα παιδιά που το έφτιαξαν!
εσύ γιατί τους έκλεβες τις μπύρες βρε; 🙂
Δικό σου; Ωραίο.
Στο Χάι Λάιφ δεν είναι η ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ;
Α, δεν είναι δικό σου.
γειά σου αγαπημένη Κροτ. θα έρθω κπ στιγμή, το έχω αποφασίσει. Κ μη νομίζεις ότι δε ζήλεψα..
@ DaisyCrazy,
μη ρωτάτε. πάντως ότι κι αν τους έκανα τους άξιζε.
@ σραόσα, ναι εκεί είναι. Ένας απ’ τα παιδιά θεώρησε καλή ιδέα να το συμπεριλάβουμε. Τελικά όμως κωλώσαμε.
Κακώς, θα έδινε τις κατευθυντήριες της εξόδου από την κρίση: crisis pay the plutocracy.
Ή αυτό ή να συμμορφωθούμε όλοι. Γενικώς.
«…αυτά τα παπούτσια
ποτέ δεν ξεκουράζονται και ούτε βιάζονται
όταν εγώ καθαρίσω από εδώ
θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο, δεν λειώνουν,
όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο.
Σας βαράνε στο δόξα πατρί σας
θα έρθει η ώρα
που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο
«συνοδοιπόροι» και «αποστάτες»
να βάψετε τα δικά σας
μα η μπογιά
δεν θα πιάνει
ότι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε
τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το δικό μας.»