[ Οι αμφιβολίες μου δεν μπόρεσαν να νικήσουν τους αυτοματισμούς μου. Συνεχίζω να κάνω κινήσεις με τις οποίες αδυνατώ να συμφωνήσω. Η υπέρβαση του δράματος αυτής της ανειλικρίνειας θα σήμαινε άρνηση και ακύρωση του εαυτού μου.
E.M.Cioran ]
+
[ Όλα τελικά ανάγονται στην επιθυμία ή την απουσία επιθυμίας. Τα υπόλοιπα είναι αποχρώσεις.
E.M.Cioran ]
X
Κανένας άντρας δεν μπορεί να παραμείνει ευφυής μέσα σε μια γυναικεία αγκαλιά.
=
she’ s the kind of girl you love so much it makes you sorry
still you don’t regret a single thing
Play
Κι εμείς που δεν τα πήγαμε ποτέ καλά με τις πράξεις και όλο βγάζουμε ανάποδα τ’ αποτελέσματα, ας βρίσκουμε τουλάχιστον τις όποιες απαντήσεις μας εκεί περίπου στο 2:00.
Κι ας τραγουδάει ο παλιόφιλος Tankian εκ μέρους μας.
το βυτίο 
good old Vytio!
[θυμήσου βέβαια αυτά που λέγαμε για τους λάθος ανθρώπους, αλλά να μη στο χαλάω τώρα, μωρέ αγαπημένο Βυτίο! 😛 ]
δώσε μου κνίτη και λάθος άνθρωπο και πάρε μου την ψυχή. 🙂
don’t jump into conclusions. άλλη είναι η αφετηρία του ποστ.
Τίποτα σε φυσική δεν έχετε;
σταμάτα πια!
τη μια με τα σκυλάδικα, την άλλη με την κνε, ουφ πια, λέω να σε διαγράψω!
[πάρε και κάνα παλτουδάκι, κυκλοφορεί σιβηρία εκεί έξω! 😛 ]
η αφετηρία μπορεί να είναι άλλη, το τέλος όμως?
ξανα 😛
Πάντως εκεί γύρω στο 2.00΄, που λες, μοιάζει σαν να παίζει μπουζουκάκι ο Χάρισον, ε;
@ σελιτσάνε,
την τρίτη δέσμη την ξέρετε;
αν το ζητάτε εσείς όμως, να δω τί μπορώ να κάνω.
@ δύτη,
γιατί δεν παίζει μπουζουκάκι; 🙂
γειά σου ξανά κροτ.
Να κάνω μια πρόταση;
Βγάλε την τετραγωνική ρίζα του «Όλα τελικά ανάγονται στην επιθυμία ή την απουσία επιθυμίας. Τα υπόλοιπα είναι αποχρώσεις.»
και συγχρόνως ύψωσε στο τετράγωνο το » Κανένας άντρας δεν μπορεί να παραμείνει ευφυής μέσα σε μια γυναικεία αγκαλιά.»
Δεν φαντάζεσαι τι αποτέλεσμα βγαίνει!!!
Ώστε παίζει μπουζουκάκι τελικά! Δεν θυμίζει πολύ Ξαρχάκο της εποχής, ας πούμε; Πρώτη φορά το προσέχω, γιαυτό μου κάνει εντύπωση…
Για τα ρέστα, παρότι τριτοδεσμίτης κι εγώ, έχω τον πειρασμό να γράψω κάτι με ολοκληρώματα και διαφορικό λογισμό που πάντα μ’ άρεσαν, αλλά φοβάμαι θα τα κάνω θάλασσα. Μήπως δεν είμαστε με τις γυναίκες σαν τριτοδεσμίτες που προσπαθούν να παίξουν με παραγώγους και θεωρία συνόλων;
@ τσαλαπετεινέ, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τί αποτέλεσμα βγαίνει. Αυτό γιατί και συ και ο δύτης μιλάτε μια ξένη γλώσσα.
Μόνο που διάβασα τη φράση «διαφορικό λογισμό» στραμπούληξα τα μάτια μου. Για να μην πω τί βραχυκύκλωμα προκάλεσε η πράξη που μου πρότεινε ο τσαλαπετεινός.
@ δύτη, μοιάζει πολύ όντως. Είναι πολύ περίεργος ήχος, αλλά ακριβώς όπως πρέπει.
Με την τρίτη δέσμη δεν έτυχε να γνωριστούμε.Βλέπετε την εποχή τη δική μου δεν υπήρχαν ακόμα ευφάνταστοι υπουργοί παιδείας(τα σκοτεινά χρόνια της δεξιάς) και την εποχή των παιδιών μου είχε ήδη καταργηθεί.Εμείς ζούσαμε την εποχή που δίνονταν τα στοιχεία αιώρησης της ουράς μιας αρκούδας και ζητούνταν το χρώμα της.
βυτίο προκαλείς http://www.youtube.com/watch?v=x7yFGFiGtfY
@ σελιτσάνε,
εμείς πάλι ζήσαμε την εποχή που μαθαίναμε απ’ έξω τέσσερα μαθήματα και τα υπόλοιπα έμοιαζαν κάτι σαν γραμμική β’.
@ kaloutsiki
που τα μάθατε αυτά τα μαθηματικά; γιατί στο δικό μου σχολείο θυμάμαι(;) κάτι άλλα ξενέρωτα..
είδα ότι σας αρέσουν τα ρεμπέτικα και είπα να σας αφήσω το λινκ για ένα πολύ ωραίο σάιτ (που έχει και ραδιόφωνο) γιατί είδα ότι δεν το έχετε στα λινκ:
http://rebetiko.sealabs.net/
ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ FACEBOOK Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ:ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ
http://internet-gr.blogspot.com/2010/09/facebook.html
Εσυ τι πιστευεις;
Ο McCartney έχει δηλώσει ότι έγραψε το σόλο στο τέλος του Girl εμπνευσμένος από ακούσματα μπουζουκιών σε κάποιες διακοπές του στην Ελλάδα:
In the song Girl that John wrote, there’s a Zorba-like thing at the end that I wrote which came from that holiday. I was very impressed with another culture’s approach because it was slightly different from what we did. We just did it on acoustic guitars instead of bouzoukis (από εδώ)
Οσο έχετε επιθυμίες μην το κουράζετε….αφού περάσετε αυτό το στάδιο…πιάστε τα μαθηματικά ή ότι αλλο.
δεν μπλέκονται με μαθηματικά οι ορμόνες
εγώ θυμάμαι ένα φροντιστήριο μαθηματικών «Ορμή» : )
μια φορά κι ένα καιρό…σε ένα τραπέζι γάμου υψώθηκαν τα ποτήρια και ευχονταν οι καλεσμένοι διάφορα… «να ζήσετε, να ευτυχίσετε, καλούς απογόνους, λεφτά… και ότι ποθείτε»
Μια γιαγιά σηκώθηκε –καπως αγανακτισμένη- από μια γωνίτσα, ύψωσε το ποτήρι και είπε δυνατά «και αγάπη! να μην σας πάρει ο διάολος…»
Με μπουζούκι ή χωρίς,, αμφιβολίες, επιθυμίες ή όχι… δαγκωτό
Για αγόρια και κορίτσια
Έχετε δει διπλωμένη γυναίκα, ξεχασμένη στην αγκαλιά ενός άντρα?
Εκεί να δεις ευφυΐα!!
Ωραίο ποστ βυτίο… με συγκίνησες 😉 ουφ πια!..
μισό, έρχομαι
…@βυτίο – εντ αουτ οφ τοπικ
το ίδιο έλεγε κι ο αδελφός μου όταν – έφηβος- έβγαινε από το σπίτι… και επέστρεφε μετα από ώρες… καμιά φορά και σκέτο «έρχομαι»… ( είχε κατι «κυκλικό» αυτη η αναφόρα)
«μισό»
αυτή η διασταλτικότητα του χρόνου καταντά τρομαχτική πια..
εκτός κι αν απευθυνθήκατε στο μισό και όχι σε μας, οπότε αδίκως αναμένουμε
«το να είσαι συνεπής στα ραντεβού σου είναι μια πολύ μοναχική εμπειρία» Γ. Αλεν.
@ ο αποτέτοιος,
το κοίταξα λίγο το σάιτ και φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
τώρα ως προς τα μαθηματικά, μάλλον δεν τα έμαθα τελικά και τόσο καλά. αλλά δεν έφταιγα εγώ, αυτά ήταν πάντα στριφνά και γκρινιάρικα.
@ στέφανε μάξιμε,
έχω αργήσει να απαντήσω στα σχόλια γιατί προσπαθώ να βρω τη λύση στο ερώτημά σας. 🙂
μόλις αποφασίσω θα σας πω.
@ Elias,
γιατί εμείς εδώ μιλάμε πάντα με ντοκουμέντα.
@ espectador,
δεν έχετε κι άδικο. κι άλλωστε, τί τα θέμε τα μαθηματικά, αφού όλο μείον μας βγάζουν.
@ γειά σας κ. Μοίρη,
ευτυχώς, δε λέτε, φαντάζεστε το ανάποδο;
@ μάνε,
χα. όλα συνδυάζονται ποιητικώ τω τρόπω.
@ streetfox,
ξεχασμένη στην αγκαλιά; θα πιαστεί το χέρι του ανθρώπου, πες της ν’ αλλάξει λίγο μεριά. 🙂
ήρθα. άργησα; δεν άργησα.