τα ελληνικά αινίγματα

– τί είναι αυτό που ανεβαίνει με τα πόδια και το κατεβάζουν με κουβέρτα* –

τί είναι αυτό στο οποίο ο Μάριος Ζ. συλλαμβάνεται και φυλακίζεται; / τί είναι αυτό στο οποίο πριν από πορεία, πάνω στις μηχανές της ομάδας Δ βλέπει κανείς κρεμασμένες σάκες; / τί είναι αυτό στο οποίο κρατούμενοι βασανίζονται με tazer και κρατούμενοι αυτοκτονούν πέφτοντας απ’ το μπαλκόνι; / τί είναι αυτό που έχει στρατόπεδα συγκέντρωσης, κοντέινερ γεμάτα με ανθρώπους, που δεν επιτρέπεται να πάρουν αέρα, που τρώνε ξύλο κάθε τόσο, που βράζουν υπό τον αυγουστιάτικο ήλιο και την κρατική λαμαρίνα; / τί είναι αυτό που διώκει αναρχικούς ή συνδικαλιστές κυρίως εξαιτίας αυτής τους της επιλογής; / και τί είναι αυτό που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τα μέλη οργανισμών που ασχολούνται με την αξιοποίηση της «δημόσιας υπηρεσίας», τί είναι αυτό που απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τον ειδικό διαχειριστή της Δημόσιας Τηλεόρασης; / τί είναι αυτό που το ίδιο το υπουργείο εργασίας του παρουσιάζει ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων να πληρώνονται με μόλις 10 ευρώ πάνω απ’ το όριο της φτώχειας που το ίδιο έχει καθορίσει; / τί είναι αυτό που ιδιωτικοποιεί το νερό; / τί είναι αυτό που χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες με δημόσιο χρήμα αγοράζουν δημόσιες τράπεζες, ΠΑΕ και οργανισμούς; / τί είναι αυτό που διαπομπεύει αλλοδαπές οροθετικές πόρνες, που τελικά δεν είναι αλλοδαπές, ούτε πόρνες, αλλά μόνο φτωχές οροθετικές γυναίκες; / τί είναι αυτό που νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου; / τί είναι αυτό που ο υπουργός του, λέει με ύφος γυμνασιάρχη του ’50 «εγώ είμαι ο προϊστάμενός σας» και απαιτεί άλλο ύφος απ’ τον συνομιλητή του; / τί είναι αυτό που βάζει καθαρίστριες στην κινητικότητα και μετά τους λέει ότι θα απολυθούν γιατί είναι χαμηλών προσόντων και μετά τους λέει να κάνουν επιχείρηση και να γίνουν εργολάβοι των εαυτών τους ως καθαριστριών; / τί είναι αυτό που εισβάλλει νύχτα σε σπίτια, που συλλέγει βίαια και μαζικά DNA, που τα σώματα ασφαλείας προστατεύουν μόνιμα τις επενδύσεις του εθνικού εργολάβου; / τί είναι αυτό που χρηματοδοτεί ή ενισχύει ή βοηθάει στην ανάδυση νεοναζιστικών οργανώσεων; / τί είναι αυτό που οι γυναίκες των υπουργών κάνουν δουλίτσες με το κράτος, τα παιδιά των υπουργών κληρονομούν τα έδρανα και οι επιχειρήσεις στελεχώνονται εναλλάξ από πρώην ή μελλοντικά στελέχη των κομμάτων; / τί είναι αυτό που μια ελίτ μπορεί να αυξάνει διαρκώς την απόστασή της από τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια; / τί είναι αυτό που ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός παίρνει τις βασικές θέσεις στα υπουργεία;

τί είναι αυτό που κανονικοποιεί την φτώχεια και την εξαλθλίωση; / τί είναι αυτό που καθιερώνει ξανά το φαντασιακό του σκλάβου, του ανθρώπου χωρίς ανθρώπινα χαρακτηριστικά, του ανθρώπου που είναι ικανοποιημένος με μια επισφαλή κακοπληρωμένη θέση χωρίς κανένα δικαίωμα; / τί είναι αυτό που έχει ως στόχο τη δημιουργία πολλών διάσπαρτων Ειδικών Οικονομικών Ζωνών;

Δεν θα πω ο ελληνικός φασισμός, γιατί τότε θα περιμέναμε να δούμε μπότες, στολές, λόγια και χαιρετισμούς ανάλογα των αβγών. Το σημερινό ελληνικό κράτος δεν χαιρετάει ναζιστικά, ούτε παρελαύνει στις κεντρικές λεωφόρους με τανκς. Όπως έχει ξαναγίνει σ’ αυτόν τον τόπο, το ελληνικό κράτος όταν γλιστράει προς το φασισμό είναι λίγο πιο γελοίο, λίγο πιο γκροτέσκο ή γραφικό, λίγο πιο κάφρικο, λίγο πιο αρπακολατζίδικο απ’ ότι θα το έφτιαχνε η φαντασία μας.

Αλλά όπως αναφέρει για παράδειγμα ο Γκαλεάνο, ναζισμός δεν ήταν μόνο τα όπλα, οι βόμβες, οι παρελάσεις και οι λόγοι του Χίτλερ. Ο Γκαλεάνο λέει ότι ο ναζιστικός εφιάλτης δεν θα υπήρξε αν δεν υπήρχαν οι φίλοι του. Η Στάνταρντ Όιλ, ο Χένρι Φορντ, η IBM, το ίδρυμα Ροκφέλερ, η Deutsche Bank, η IGFarben (μετέπειτα Bayer), οι Siemens, Bosch, οι ελβετικές τράπεζες και πάει λέγοντας.

Συνεπώς το αίνιγμα έχει τεθεί και ο καθένας δίνει την απάντησή του. Τί είναι αυτό που ζούμε;

*(η ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας, τα σώματα ασφαλείας και η ποίηση) Ρένα Χατζηδάκη, Κατάσταση Πολιορκίας