#PankalosDay

[Σ.: Τα πλάγια από ένα κείμενο του Αρανίτση με τίτλο «Ο Πάγκαλος στα Εξάρχεια»]

Δεν είναι δυνατόν να μην μπορώ να πιω τον καφέ μου στα Εξάρχεια!», γκρίνιαξε στη συνέχεια ο Θόδωρος, συμμετέχοντας σ’ εκείνη την αγανάκτηση για την οποία γνωρίζουμε, αν μη τι άλλο, ότι είναι στη μόδα. Εξωτερικεύοντας γενναίες δόσεις αυτής της συντηρητικής νοσταλγίας της τάξης και χρησιμοποιώντας, κατ’ επανάληψη και με γνήσια ηδονή, τους όρους «Κράτος» και «Εξουσία», ξεπέρασε σε οίστρο τον ραδιοφωνικό του συνομιλητή Στ. Μάνο, για να φτάσει εκεί όπου ο λαϊκισμός, ανεξαρτήτως μανδύα, είχε ανέκαθεν το στρατηγείο του, δηλαδή στο σημείο όπου το φάσμα των πολιτικών τοποθετήσεων και τα κοντόφθαλμα προσωπικά αιτήματα αποκατάστασης της νομιμότητας συγκλίνουν.

***

Γνωρίζουμε εδώ και καιρό ότι η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την κριτική του σημερινού κοινωνικοοικονομικού συστήματος ή με την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η φτώχια, η κοινωνική αδικία και ο τρόπος ζωής. Αντιθέτως η πολιτική ισούται ακριβώς με τον πολιτισμένο διάλογο, τη συναίνεση και τη νηφαλιότητα. Πιο σωστά ισούται με τις επίσημες διακηρύξεις ότι αγαπάμε την συναίνεση και την κοινωνική ειρήνη.

Την ημέρα πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό ανοίγω τηλεόραση. Ειδήσεις Άλφα. Το πρώτο θέμα ξεκινάει κάπως έτσι: «Στα χαρακώματα τα δύο κόμματα καθώς ετοιμάζονται για μάχες ώστε να αντιμετωπίσουν τυχόν διαρροές και άλλα εσωκομματικά προβλήματα».

Πριν δύο εβδομάδες Παρασκευή πρωί πετυχαίνω Βήμα FM. Ο Πολίτης στο μικρόφωνο λέει κάτι τέτοιο: «Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η κυβέρνηση να καθησυχάσει τον κόσμο. Να ηρεμήσει ο κόσμος κι ύστερα ξανά να ελπίσει σε κάτι. Όχι να παρασύρεται απ’ τον κάθε βαρεμένο που κάθεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο και γράφει ότι του κατέβει». Το κρίσιμο ζήτημα είναι ακριβώς αυτό. Να ηρεμήσουμε όλοι, να κάτσουμε ξανά αναπαυτικά στον καναπέ μας και αφού σχολιάσουμε την σύζυγο μπουμπούκου να κάνουμε το δημοκρατικό μας καθήκον με ευσυνειδησία. Που σημαίνει όταν συμπληρωθεί η τετραετία να πεταχτούμε στο πλησιέστερο γυμνάσιο, ενθουσιασμένοι με το πόσο καλά λειτουργεί η δημοκρατία μας. Ως εκεί.

***

Εν ολίγοις, ο λαϊκισμός θεμελιώνεται στην υπεράσπιση ενός απειλούμενου ατομικού δικαιώματος, αμελητέου σε σχέση με τα ζωτικά συμφέροντα της εκάστοτε κοινωνικής δυναμικής αλλά εντούτοις θελκτικού στις μεμονωμένες συνειδήσεις, όπως όταν η νοικοκυρά, εξαιτίας μιας απεργίας της ΔΕΗ, υποχρεώνεται προσωρινά να παραιτηθεί από το μαγείρεμα. (..) Ετσι οι θεσμοί, ως ζητούμενο, περνούν από την κουζίνα, σαν τον έρωτα ας πούμε, διότι τι άλλο είναι το δικαίωμα αν όχι κατεξοχήν ατομικό; Επομένως, σου λέει, τι θα μπορούσε να είναι η ελευθερία αν όχι ελευθερία ειδικά του Πάγκαλου να επισκέπτεται τα Εξάρχεια; Δυστυχώς, τέτοια ελευθερία δεν περισσεύει και ο βαρύγδουπος πρώην υπουργός καλείται τώρα να αποδεχτεί ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Το εφικτό τελειώνει στην οδό Σίνα.

***

Γενικώς σχολιάζουμε τον αντίκτυπο των γεγονότων στα κομματικά όργανα και τις αντιδράσεις των κορυφαίων στελεχών. Το γεγονός καθεαυτό δε μας λέει τίποτα, πόσο μάλλον οι συνέπειες ή οι αιτίες του.

Ο Πάγκαλος, θιασώτης της περίφημης κοινής λογικής, σχολιάζει τα πράγματα με τον μόνο τρόπο που μας έχει απομείνει. Με τον τρόπο του μεσημεριανάδικου. Το μόνο που αλλάζει είναι το θέμα. Το θέμα είναι ο κώλος της Τζούλιας ή το δικαίωμα στην απεργία, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Εμείς θα σχολιάσουμε τον αντίκτυπο που έχει η διαμαρτυρία των εργαζόμενων. Δε θα συζητήσουμε γιατί κάποιοι απεργούν, ποιο είναι το πρόβλημα ή πως λύνεται. Όταν διαμαρτύρονται οι ναυτεργάτες, το θέμα συζήτησης είναι η δυσκολία του τουρίστα, του κρουαζιερόπλοιου, του αδειούχου να φτάσει σε 2μιση ώρες στον παράδεισο που κάποτε λεγόταν Κυκλάδες, ενώ τώρα αναζητείται όνομα. Ας μην αναφερθούμε στα της ψυχής.

***

Στην Ελλάδα όμως η πολιτική δεν είναι μόνο επικοινωνία και κουτσομπολιό. Είναι και ηθικολογία. Η Ανανεωτική Δημοκρατική Αριστερά μας λέει ότι είναι εναντίον του πελατειακού κράτους & της φοροδιαφυγής, υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, ενώ δε θεωρεί ότι το όχι συνιστά πρόταση. Ο Ραφαηλίδης έγραφε κάποτε ότι στη χώρα μας έχουμε καταλήξει η προϋπόθεση (για να γίνει κάποιος πολιτικός) να θεωρείται μέγιστη αρετή. Το να λες ότι αγαπάς την τιμιότητα συνιστά πολιτική θέση, μόνο αν δεχτούμε ότι πολιτική θέση είναι και η έκκληση για παγκόσμια ειρήνη που απηύθυνε η μις Γουτεμάλα στον παγκόσμιο διαγωνισμό ομορφιάς του 2005, 2006, 2007, 2008 και πάει λέγοντας.

Με άλλα λόγια ο Πάγκαλος δεν κρίνεται γι’ αυτά που λέει ή για το περιεχόμενο των προτάσεών του. Ο Π. απλά εμφανίζεται στην τηλεόραση μιλώντας μια γλώσσα βουβή και εντυπωσιακή. Πλήρως συντεταγμένος με την προηγούμενη εποχή που δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα παρά μόνο τους δείκτες τηλεθέασης. Η κοινή λογική και η κοινή γνώμη στην οποία συχνά αναφέρεται δεν είναι τίποτα άλλο από μια τηλεοπτική εκπομπή καταδικασμένη από ώρα σε ώρα να τελειώσει με ένα απλό πάτημα του κουμπιού.

***

Παρά το ευτράπελον του πράγματος, το αδιέξοδο πηγαίνει ενδεχομένως πολύ βαθύτερα και πιθανόν να ορίζεται από τη συγχώνευση των κουρασμένων «σοσιαλιστικών» ιδανικών με δραστήρια συμφέροντα που δεν είναι εύκολο να σκιαγραφηθούν δίχως να γίνει παραπομπή στους άθλους της εξωθεσμικής αριστοκρατίας. Οπως όλοι οι πρώην Αριστεροί που ερωτοτροπούν με τον νεοφιλελευθερισμό, ο Θ. Πάγκαλος οφείλει να παρακάμπτει σιωπηρά τις εκκρεμότητες της οικονομικής φιλοσοφίας του σημιτικού εκσυγχρονισμού, όσο και τη συζήτηση των επιπτώσεων της επιρροής των ΜΜΕ και, συνεπώς, δεν του μένει παρά να εξαντλεί την κακή του διάθεση του σε θέματα κοινωνικής στρατηγικής, ιδωμένα απ’ την άποψη «του μέσου πολίτη», όπως τον ονομάζουν με τακτ. Διόλου συμπτωματικά, ο μέσος πολίτης των παραδειγμάτων του είναι ο ίδιος.

Υγ. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένα ποστίδιο για τον Θ. Πάγκαλο, αλλά ο Ε. Α. τα λέει καλύτερα. Σιγά σιγά θα βάλω λινκ εδώ για τα βλογς που συμμετείχαν στον μεγάλο αφιέρωμα.

Krotkar, Happy Hour, Antidrasi+sex, καλώδια, κανάλι, Ροΐδης, e-cynical, Πεντανόστιμη, Βιβλιοθηκάριος, Everythingyouknowiswrong, Ροδιά, ακυβέρνητες πολιτείες, θέατρο δρόμου, κόκκινο μπαλόνι, ngeor, μετά την εφημερίδα, και το ολόφρεσκο βλογ

Ως συνήθως ο Τάλως είναι ακριβής και εύστοχος.

Και παλαιότερος Σελιτσάνος.