Θα ήμουν σε ένα σταθμό να περιμένω κάποιο τρένο.
ή στα στενά της Αστυπάλαιας να με ρίχνει κάτω ο αέρας.
Όμως είμαι στο κέντρο της Αθήνας και αντί να κάνω αυτό που πρέπει, σκέφτομαι κάτι
λέξεις, φευγάτα πρόσωπα, ελαφρές σκιές στα στενά πεζοδρόμια.
ή ψάχνω φίλους ανάμεσα σε επαναλαμβανόμενες, κοινότοπες, καταδικασμένες κραυγές.
υγ. στο τέλος φωτογραφίζω απλά την πιο πρόσφατη πρόταση για τη σωτηρία της Ολυμπιακής.
το βυτίο 
Προτιμώ τις δύο πρώτες επιλογές.Διαφορετικά επιλέγω τον τόπο όπου οδηγεί το λινκ(όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν οι επόμενες).
μια βόλτα στην Αστυπάλαια ή στο τρένο για το Άμστερνταμ. είναι αυτονόητες οι επιλογές,
αλλά προς το παρόν θα πρέπει να βολευτώ με ένα αργοκίνητο τρόλλεϋ για την Πατησίων.
κάτι θα βρούμε και εκεί όμως, δεν μπορεί.
καλημέρες.
Τι να σκέπτεται άραγε ο σκύλος στη φωτογραφία για το μέρος που βρίσκεται ;
υπάρχουν και χειρότερα λοιπόν,
να μην κλαίγομαι,
δεν σας είπα,είδα την Ελένη,
στον ύπνο μου όμως,
διχασμένη…
η μισή ήταν του Ευρυπίδη
και η άλλη μισή του Σεφέρη
της μίλησα για σας
καλά έκανα?
Είδα σταθμό των Βρυξελλών ή μου φάνηκε?…
Έχεις περάσει από τα μέρη μου, βυτίο?
Και βγήκες αλώβητος?
Courageous boy!
Θα πάρω λίγη Αστυπάλαια, παρακαλώ. Και λίγες σκέψεις δίπλα σε αφηρημένους φίλους που μετά θα με ακολουθήσουν στους Χάρτες για τεκίλες και κουβέντες ως το πρωί.
@ στεριανή ζάλη,
«επιτέλους δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα»
ή «πότε θα φύγουν όλοι αυτοί, μας έχουν ζαλίσει με τις αγριοφωνάρες τους»
@ φαίδρα φις,
όλοι λίγο πολύ διαχασμένοι είμαστε τελικά. και βεβαίως, καλά κάνατε.
@ Theorema,
πέρυσι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά ήμουν στα μέρη σας. Και βγήκα αλώβητος σχετικά εύκολα, οπότε μάλλον δεν πήγα στα σωστά μέρη. Πολύ καλός μου φίλος όμως είναι ακόμη εκεί πάνω.
Όταν ξανανέβω θα έχω το νου μου για ελληνικές λέξεις βουτηγμένες στην τεκίλα .
ευτυχώς τα «ή» δεν με αποπροσανατόλισαν..
θέλετε να είστε παντού την ίδια στιγμή
σε κάποια γωνιά θα συναντηθούμε λοιπόν
για άλλη μια φορά με πιάσατε κ. Μοίρη.
για να με αναγνωρίσετε θα έχω μαζί μου τη Μόνικα.
ποιά Μόνικα ?
τί ποιά Μόνικα;
Και εγω Αστυπαλαια…
Τους υπολοιπους τους εχω βαρεθει….
@ recuerdos,
τέτοια ώρα φέρνουν τα κορίτσια εκείνα τα ωραία πουγκιά. αλμυρά και γλυκά.
κι έπειτα ουζάκι με τα πόδια μέσα στο νερό.
καλησπέρα σας.